Ode aan de vroedvrouw!

Vroedvrouwen… Veel affiniteit met het beroep heb je wellicht niet voor je zwanger bent. Maar vanaf dat je een kindje verwacht, worden ze een onmisbare spilfiguur in je leven als ouder. Zo voelde het alleszins voor mij. Vandaar:

Een ode aan de vroedvrouw!

23-12-2020: Een positieve zwangerschapstest! Wat een verrassing! Na het bekomen van de eerste emoties, nam ik onmiddellijk contact op met Zwanger In Brussel (ZIB). De vroedvrouwenpraktijk waarvan ik wist dat veel Brusselse vriendinnen heel tevreden waren. Wat een warme ontvangst kreeg ik daar. Ik genoot van de tijd die voor me werd vrijgemaakt, de zorg en de aandacht. Ik voelde me gerustgesteld, geïnformeerd en vooral goed omringd. Ik wist dat ik de juiste keuze had gemaakt!

Een paar weken later werd echter het vermoeden van een zwangerschapsverlies bevestigd door de huisarts. Ik moest afwachten. Buiten mijn vroedvrouw Elke gerekend. Ze stuurde me kordaat en zachtaardig tegelijk naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik van haar sms'jes ter opvolging en steun toen bleek dat ik effectief niet meer zwanger was. Mijn hart brak in twee, maar ik herinner me naast al die emotie, de steun en zorg die we kregen van ZIB. De praktijk bestaat ook niet enkel uit vroedvrouwen, maar ook uit een osteopaat, een zwangerschapsmasseuse, een draagconsulente… En dus ook een perinatale psychologe die ons begeleidde. Ik wist toen al: dit is de village die je nodig hebt als je een kindje verwacht!

In augustus 2020 was het dan opnieuw zo ver, weer een positieve zwangerschapstest! Blijdschap en zoveel andere emoties overvielen ons, maar first things first: een mailtje naar Elke: er komt een baby'tje aan! Weer stond ZIB aan onze zijde. Prenatale opvolging, een zwangerschapscursus met optie hypnobirthing… Ik voelde me gedragen door dit team door alle ups&downs die bij een zwangerschap komen kijken. Ik voelde me ook erg voorbereid op de bevalling en op de komst van onze "Baby Robinson".

20 april 2021. Mijn prenatale kiné opperde voor een extra consult bij de vroedvrouw, aangezien ik me niet zo lekker voelde. Geen probleem voor de superwomen van ZIB, ze zorgden dat ik die dag nog terecht kon voor een afspraak. Daar werd al snel duidelijk dat ik inderdaad een zwangerschapsvergiftiging had en ons meisje sneller geboren moest worden. Doorheen de wervelwind van medische controles, afwachten en beslissingen maken waren ze daar: de lieve vroedvrouwen van Kliniek Sint-Jan vol warmte, empathie, kennis en ervaring, een luisterend oor en daadkracht. Ook de vroedvrouwen van ZIB hielden de vinger aan de pols en er was veel communicatie tussen de beide teams. Ik kon veel loslaten omdat ik me zo goed opgevolgd voelde.

Op 21 april viel de grote beslissing dan, ons meisje zou worden geboren met een keizersnede. Eén telefoontje en vroedvrouw Elke waste nog snel haar handen na de thuisbevalling die ze net had begeleid en spurtte op haar fiets door het Brussels verkeer om op tijd bij ons te zijn. Omringd door een fantastisch team van vrouwen (en mijn lieve man) werd Amélie geboren. Mijn hand in die van Elke en vroedvrouw Jolijn aan mijn zij. Wat een krachtig moment!

Ik kreeg van ZIB nog assistentie met huid-op-huidcontact en de eerste borstvoeding en dan nam het fijne team van Sint-Jan het weer over. Dan besefte ik: niemand van ons kan een goede start hebben in dit leven zonder goede geboortezorg. De constante zorgen en aandacht van vroedvrouwen, van je eerste douche en het eerste badje voor je baby, naar de (borst)voeding, de opvolging van je kleintje, een schouder voor de kraamtranen en het inbakeren en sussen voor de tranen van je pasgeboren baby. Ze is een onmisbare steun voor moeder en kind, voor het volledige gezin. Deze overtuiging is zo sterk, dat alle ouders die ik begeleid, zeker het advies krijgen om een vroedvrouw te zoeken in hun buurt. Zodat je de steun vindt die je nodig hebt in dit zotte, nieuwe avontuur!

Ook de verpleegkundigen neem ik natuurlijk mee in deze ode in deze speciale week. Amélie werd kort na de geboorte opgenomen op de neonatale. De zorgzame handen van de vroedvrouwen en de verpleegsters maakten Amélie klaar voor de grote wereld.

Amélie is nu 3,5 jaar oud en blaakt van de gezondheid :) Nog kijk ik met veel emotie terug op onze start als moeder en dochter. Het was niet de meest simpele start, maar wel wens ik iedereen toe om zo goed omringd te zijn als mezelf.

Herkenbaar? Stuur zeker een lief berichtje, een attentie of een shout-out naar de wereld voor je vroedvrouw!

Met speciale dank aan Elke, Jolijn, Valérie, Arlind, Neelke en mijn lieve gynaecologe Roxanne.

Anne, Mic Mac Madam Brussel